کد مطلب:16784 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » احكام

با اينكه انسان مجاز نيست حتي به بدن خود آسيب برساند آيه 34 نسأ راچگونه توجيه مي كنيد كه اجازه تنبيه زن را به شوهر داده است

به نظر مي رسد شما بين دو امر را باز خلط فرموده ايد مسئله در اجتناب از ضرر بدني حتي به خويشتن چه رسد به ديگران و اجتناب از اذيت وآزار حيوانات يك چيز است و آنچه در آيه 34 نساء آمده است چيز ديگر است. حال به نكات مطرح شده در اين آيه مي پردازيم دقت كنيد: الف) مردها بر زنها جنبه برتري و سرپرستي دارند به دليل برتري كه خدا به آنها بخشيده و به دليل انفاقي كه از اموالشان دارند. باز در اينجا ذهن خود را سراغ موارد استثنائي نبريد شما ملاحظه كنيد كه آيا واقعاً نوع مردها بر زنها چنين مزيتي را ندارند. بله ما هم قبول داريم كه زنهاي قهرمان پرور و مردآفرين روزگار هم داريم در بين زنها شخصيت هائي يافت مي شوند كه بسياري از مردها به گرد آنها هم نمي رسند. زهراي اطهر كجا و مردان روزگار كجا؟ ولي آيا نوعاً چنين است؟ زنها نوعاً از رقت قلب و عواطف بيشتري نسبت به مردها برخورداريد اگر چه اين كمال است ولي در بسياري از اوقات جلو عقل و تدبير و آينده نگري را سد مي كند. علاوه بر اين در مسائل حياتي احساسات زن ها بيش از مردها خودنمائي مي كند. به ديگر عبارت مسئله غلبه احساسات بر عقل در مسائل مهم و سرنوشت ساز در زنها بيشتر مشاهده مي شود تا مردها. همچنانكه مي بينيم در امور خشن و دشواري همچون ميادين نبرد و جنگ يا كارهائي از قبيل رانندگي ماشين هاي غول پيكر اين مردها هستند كه ازآنها انتظار مي رود و در اين گونه موارد كسي از زنها انتظار ندارد. به همان كيفيت كه ساختار طبيعي زن و مرد با هم متفاوت است وظائف آنها نيز نسبت به يكديگر متفاوت است. ب ) ملاحظه بفرمائيد در همين آيه ابتدا از زنهاي شايسته، عفيف و باتقوا تجليل شده است. آنگاه سخن از زنهائي به ميان مي آيد كه ناشزه هستند يعني نافرماني نموده و از انجام وظائف خويش سر پيچي مي كنند. در اينجا قرآن مجيد براي تربيت و تأديب اينگونه زنها چند مرحله قائل شده است: اول نصيحت واندرز. دوم اگر نصيحت مؤثر نيفتاد قهر كردن و دوري نموردن از آنها در خوابگاه. سوم اگر زني بود كه اوّلا سرپيچي و نافرماني دارد ثانياً آنقدر نافرمان است كه به هيچ موعظه و نصيحتي نيز رام نمي شود و حتي با قهر كردن و دوري در اينجا اسلام فرموده: (واضربوهن) آنها را تنبيه كنيد. حال اين تنيه بايد بررسي شود كه منظور چيست؟ و كميت و كيفيت آن چگونه است؟ مطمئن باشيد كتك كاري و ضرب و جرحي كه مردان نالايق و لاابابي نسبت به همسران خود دارند از ديدگاه اسلام مطرود و نامشروع است. اسلام براي چنين رفتار زشتي هرگز مجوزي صادر نكرده است. و اگر ديديد كسي نسبت به كتك كاري و رفتار زشت خويش در صدد استناد به اين آيه است مطمئن باشيد كه {/B«فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعِيداً»{w19-22w}{I4:116I}*/} سخت در اشتباه است در اينجا به چند نكته توجه داشته باشيد: 1- «تنبيه بدني» كه در اين آيه مذكور بدان اشاره شده بايد ملايم و خفيف باشد به گونه اي كه موجب مجروح شدن و شكستگي و كبودي بدن نگردد (در حديث آمده است كه اين زدن با چوپ مسواك باشد كه هم كوتاه است و هم باريك). 2- نكته ديگري كه به جا و شايسته توجه است اينكه روانكاوان امروز معتقدند كه جمعي از زنان داراي حالتي به نام مازوشيسم (آزاد طلبي) هستند و گاه كه اين حالت در آنها تشديد مي شود تنها راه آرامش آنان تنبيه مختصر بدني است. بنابر اين ممكن است مطلب آيه ناظر به چنين افرادي باشد كه تنبيه خفيف بدني در مورد آنان جنبه آرام بخشي داشته و يك نوع درمان رواني است. 3- تنبيه بدني منحصر به اسلام نيست همچنانكه منحصر به اين مورد خاص نيز نيست. در همه جاي دنيا وقتي انساني به طور مسالمت آميز به قانون تن در نداد و نه از طريق سخنراني و ارشاد و نه حتي جريمه و برخي از محروميت ها زير بار نرفت نوبت به خشونت مي رسد و از طريق تنبه بدني وارد مي شوند كه حتي تا پاي اعدام هم پيش مي رود. آيا در اينجا مي شود ايراد گرفت كه وقتي آئين اسلام كوچكترين اذيت وآزاد بدني را ممنوع ساخته و حتي براي آن ديه تعيين فرموده است. چرا سارق و زاني و ... را محكوم به حد خوردن فرموده و بايد تازيانه بخورند؟! جالب اينجاست كه دنباله آيه مذكور چنين آمده است كه: {A{/Bفَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلاً{w34-39w}{I4:34I}/}A} اگر زنها از شما - شوهران - اطاعت كردند حق نداريد نسبت به آنها تعدي كنيد و هيچگونه اذيت و آزاري برسانيد. {A{/Bإِنَّ اَللَّهَ كانَ عَلِيًّا كَبِيراً{w40-44w}{I4:34I}/}A} اگر كسي بخواهد از سرپرسي خود سوء استفاده نمايد و آنرا وسيله آزار زيردستان خود قرار دهد به راستي كه خدا برتر و بزرگ است. يعني در آنصورت سر و كارش با خدائي است كه قدرت قهّار است و بر همه كس غلبه و برتري دارد. (به تفاسير قرآن از جمله تفسير نمونه در ذيل آيه مذكور مراجعه فرمائيد) اين بود نكات چندي كه در جواب اين سؤال بيان شد اگر چه ادعا نمي كنيم كه همه آنچه در اين راستا مي توان بيان داشت در اين مختصر گنجيده است.